Słyszeliście kiedyś o tulipierach? Widywałam wcześniej te naczynia, ale gdzieś przeczytałam, że służyły one do przechowywania olejków zapachowych, które wypełniały pomieszczenia przyjemna wonią. To były błędne informacje i dziś przez przypadek dowiedziałam się, do czego w rzeczywistości służyły te osobliwe przedmioty.
Wynaleziono je w Holandii, (bo gdzieżby indziej) - kraju słynącym z produkcji i importu porcelany, a także z hodowli tulipanów. Holandia dostarczała tulipanów dla całej Europy; to tam w połowie XVII wieku rozpoczęła się słynna tulipomania. Tulipany stały się modnym, pożądanym kwiatem ze świata egzotycznego. Ich cebulki sprzedawano za astronomiczne ceny (jedna cebulka mogła osiągnąć wartość kamienicy w stolicy) i powierzano pieczy ogrodników królewskich i arystokratycznych rodów. lubowano się w różnorodności ich gatunków, które precyzyjnie rozrysowywano na przyrodniczych rysunkach. Rysunki te, stawały się następnie wzorem dla haftów zdobiących ubiory arystokratyczne i tkaniny w eleganckich wnętrzach. Holenderscy malarze, utrwalali tulipany na słynnych obrazach z bukietami kwiatów w porcelanowych wazonach na czarnym tle. Na tych płótnach, kwiaty nabierały dodatkowo symbolicznego znaczenia, niekiedy vanitatywnego. Tulipany jako symbol zbytku, potrzebowały specjalnej oprawy, która podkreślałaby ich piękno i unikatowość, tak samo jak wspaniale rzeźbiona i złocona rama, która podkreśla piękno malowidła. Taka oprawą była właśnie tulipiera. Zazwyczaj było to naczynie z porcelany biało niebieskiej malowanej w motywy chinoiseries, lub wzornictwo europejskie, w wymyślnym, dekoracyjnym kształcie. bardzo często inspiracją dla formy tulipiery była porcelanowa wieża w Nankinie, albo inne budynki z dalekiego wschodu, znane Europejczykom z nielicznej ikonografii. Charakterystycznym elementem, odróżniającym tulipierę od wazy, sa liczne otwory na całej powierzchni, z których wyrastają pojedyncze tulipany. No właśnie - wyrastają. Najciekawsze jest to, że tulipiera nie służy tak jak wazon jako stojak do kwiatów ciętych, lecz do hodowli w pałacowym wnętrzu. W środku umieszcza się cebulki kwiatów w taki sposób, że rosną one od początku w naczyniu, a gdy dojrzeją, rozwijają swoje kielichy na zewnątrz tulipiery. W ten sposób dekoracja była bardziej trwała, a drogocenne kwiaty nie więdły tak szybko. Była to bardzo kosztowna dekoracja dostępna jedynie bogaczom i wspaniale wpisująca się w charakter barokowych wnętrz łączących w sobie przepych wschodu i zachodu.
gigantyczne XVII wieczne tulipiery w formie architektury chińskiej:
Tulipiery często nawiązywały również do architektury ogrodowej:
współczesna tulipiera w kształcie budowki chińskiej, w kolorze żółtym kojarzonym również z dalekim wschodem:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz