Acusculptura to technika hafciarska opracowana u schyłku średniowiecza i popularna w renesansie. Jak sama nazwa wskazuje, był to haft którego zadaniem było naśladowanie rzeźby, a w zasadzie płaskorzeźby. Wypukłość i efekty przestrzenne uzyskiwano dzięki zastosowaniu rozmaitych podkładów ze sznurków, drewna, tkaniny, masy papierowej. Tworzono w ten sposób postaci przypominające laleczki, które oklejano tkaniną, drapowana u usztywnianą klejem. Detale twarzy i przedmiotów haftowano, naszywano perłami i metalowymi nićmi i drucikami. Włosy postaci robiono zwykle ze skręconych w loki złotych drucików owiniętych jedwabną przędzą. Ponad to hafty wzbogacane były często miniaturowymi elementami wykonanymi specjalnie na zamówienie - np. koronami dla postaci świętych itd. Najbardziej precyzyjne były twarze postaci zwane maskami, wykonywane niekiedy przez znanych rzeźbiarzy i stosowane jako podkłady. Acusculptura charakteryzowała się niezwykłym przepychem i fizycznym ciężarem spowodowanym zastosowaniem wielu elementów drewnianych i metalowych. Dlatego też były to wyroby przeznaczone do celebrowania dużych uroczystości religijnych, a nie ubiorów codziennych. Najczęściej hafty rzeźbiarskie występowały na ornatach, ale też kapturach kap, stułach, czy mitrach. Jednak nie o hafcie renesansowym chcę tu pisać. Ta notka jest tylko wyjaśnieniem dla nie wtajemniczonych i wstępem do pokazania niezwykłego obiektu jakim są rapcie, czyli uprząż do noszenia rapieru znajdujące się w zbiorach Livrustkammeren Muzeum w Sztokholmie. Pochodzą z połowy XVII wieku i są jedynym znanym mi obiektem (ale za pewne nie jedynym w ogóle, lecz jedynie dla mej ignorancji) świeckim ozdobionym techniką acusculptury. Taśmy dekorowane są niezwykle bogato metalowymi nićmi z motywami walczących psów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz