Tkaniny typu droguet były modne od końca lat 50', do końca lat 70' XVIII ( a więc najbardziej typowe dla lat 60'), chociaż prawdopodobnie używane jeszcze później. Np. W Metropolitan Museum jest stanik damski z drugiej połowy lat 90' XVIII wieku, uszyty z tkaniny droguet. Być może do uszycia tego ubioru wykorzystano stare ścinki, ale mogła być to też nowa tkanina. Pisałam że droguet była typowo męska, ale w okresie rewolucji francuskiej (jak z resztą już od końca lat 80' w modzie damskiej pojawiło się dużo wpływów męskich).
Jak widać jest to tkanina jedwabne drobno raportowa, najczęściej o ornamencie zakomponowanym sieciowo, ale czasem też pasowo lub wstęgowo. Charakteryzuje się wieloma fakturami. Mogą występować wątki metalowe, zwykle srebrne. Ornament jest broszowany, lansowany, lub wykonanych techniką lisere. Tło często jest płócienne, albo grodeturu, ale nie tylko - czasem aksamitne itd.
Metropolitan Museum (tło aksamitne) Jak widać cały komplet ubioru, czyli szustokor, kamizela i kuloty sa uszyte z jednej tkaniny, a więc tworzą garnitur. Droguet nigdy nie stosowano do szycia jednej części ubioru, zawsze przeznaczaną ją na garnitur, a więc strój dzienny. Wyjątkowo w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie znajduje się garnitur z tkaniny droguet w którym przeważa nić srebrna, stąd można wnioskować był to ubiór wieczorowy.
Alexander Roslin i niżej też:
i inne przykłady zwłaszcza pokazujące z bliska, bo to bardzo ciekawie wygląda, gdy można sie przyjrzeć zróżnicowaniu faktur:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz