Francji zabrakło niestety długiej tradycji handlowej z dalekim wschodem, dlatego późno wypracowała swój indywidualny styl w kwestii wzornictwa bizarre. Najbardziej indywidualizm swój zaznaczyła w krótkiej, ostatniej fazie - luxoriant, w czym ujawniła się francuska skłonność do kwiatów. Zbyt mały dostęp do oryginalnych towarów importowanych z Azji, sprawił, że deseniści francuscy początkowo głownie kopiowali style omówionych wcześniej krajów, kopiując nieraz tamtejsze wzorniki i dopuszczając się plagiatów. Zupełnie inaczej wyglądała wówczas kwestia praw autorskich.
Francuskie jedwabie produkowano przede wszystkim w dwóch dużych manufakturach w Tour i w Lyonie i stamtąd też pochodzą tkaniny bizarre. Ta notka nie będzie długa, ponieważ akurat w tym temacie Francizi nie wiele mieli do powiedzenia. Najczęściej historycy opisują pochodzenie tych tkanin jako niepewne np. Włochy lub Francja, albo Anglia lub Francja, właśnie z powodu kopiowania cudzych stylów i braku indywidualizmu. Na początek wrzucam kilka przykładów z pierwszej drugiej fazy:
Wydaje mi się, że w fazie luxoriant najwyraźniej zaznacza się styl francuski. Jest to styl w którym właściwie zrywa się z dokładnym kopiowaniem elementów z tkanin dalekowschodnich i bazując na doświadczeniu z abstrakcją, dodaje się więcej kwiatów. Tkaniny te, były też często na przeważającej powierzchni pokryte złotymi nićmi.
Oto kilka przykładów nie tylko francuskich ostatniej fazy stylu bizarre:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz